×

Tak ostatnio napadła mnie ta myśl na roważenie tego tematu[może to ten jesienny nastrój]. Jakie są wasze refleksje na temat Harvest Moon? Nie chodzi mi tu jednak o techniczną poprawę tylko o fabułe i o wasze odczucia....

Na początek pytanie. Czy zgadzacie się z tym zdaniem : Harvest moon[Bokujo monogatari] kreuje tzw. syndrom wonderland, krainy pełnej szczęścia i radości??


Moja konfrontacja z Harvest Moon'em zaczęła sie w gimnazjum. Na poczatku był to Harvest Moon GBC 2. Kumpel mi go polecił. I od tego praktycznie się zaczęło...Potem leciało z góry- snes, GBC od 1 do 3, FofMT, 64, MFofMT, BTN, Sprite Station, Island of Happiness...[szkoda że nie było możliwości zagrać w AWL]. Technicznie- Harvest Moon się zmieniał, a fabularnie- hmm....praktycznie ten sam wątek, zmieniany od czasu do czasu, ale nadal odwołujący do starszych części....Raczej kiepskie byłoby z tego anime- chyba że poszłoby to w innym kierunku.
To co mi się w Harvest Moon podobało to spokój... Można się przy tej grze odprężyć..... No i oczywiście Harvest Moon nie byłby sobą gdyby nie było marriage system...

Co do pytania: Moim zdaniem to jest prawda....gra jest dostosowana też i do dzieci więc napewno wszystko musi się szczęsliwie kończyć. O ile Rune Factory odrobinę wychyla się z inwencją to nadal gra jest przystosowana do dzieci.

Nie chodzi mi tu o to że Harvest Moon jest dla dzieci, bo to jest generalizowaniem tego.... Dorośli spokojnie mogą w to też grać....Różnica moim zdaniem będzie polegać w odbiorze....Dziecko bedzie tylko grało....dorosły oprócz grania będzie analizować dialogii.... Chciałbym żeby twórca stworzył HM który podniesie "wiek docelowy" tej gry.
A co wy o tym sądzicie....

Anoż można. I wybaczcie to wtrącenie z anime. No bo rzeczywiście anime powstało później niż gra. Z reguły jednak gry jrpg mają w większości wiele wspólnego z mangą i anime i właśnie ocenia sie na podstawie anime czy mangi i porównuje się stopień odwzorowania fabuły gry z filmem. Są wyjątki jak zawsze. ... Ale teraz napiszę o grze żeby nie było.

Mariossjex zgodze się z Tobą. Anime Pokemon jest dalekim zboczeniem od gry. Wątek mamy ten sam praktycznie= walczymy z trenerami my zostać tym mistrzem zbierając coraz to doskonalszą armie stworów. Jednakże sam ten wątek nigdy się nie sprzeda w anime bo sie znudzi w połowie. Zwłaszcza że jest ciagle odgrzewany


Dla przykładu. Te nowsze produkcje z pod logo Pokemon = Pearl, Diamond i Platinum są kamieniem milowym w tworzeniu gry Pokemon. Praktycznie wątek może nudzić, ale rozwiązania jakie proponują nam twórcy dodają nowych kolorów praktycznie dawno ogranej serii. No bo real time(czas w grze jest odwzorowywany z czasem prawdziwym ) zastosowany w tych seriach to jest zupełnie coś nowego. Gra zyskuje bogatsze ramy czasowe(Ciekawe jakby wyglądał Harvest w real time) i dodaje jej nowego wymiaru.
Ale tu nie rozchodzi się o grafikę czy muzykę bo to jest normalny poziom(jak na NDS). Tutaj rozchodzi się o ten wątek i o to że wszyscy kojarzą gre z anime. Źle zrobiłem porównując akurat tą gre z anime bo nie powinienem. Sorry for that.

Zresztą wyniki rankingowe najlepiej sprzedajacych się gier na NDS mówią same za siebie. Platinum był na pierwszym miejscu swego czasu...

Czyli innymi słowy nie ważne z jakiego kraju pochodzisz, jeśli nie wiesz nic o kraju do którego przyjechałeś(bądź przyjedziesz), bądź się nim interesujesz odpuść sobie bo tylko się skompromitujesz. Moim zdaniem szacunek dla ludzi z innych państw poznajemy po tym że wiesz cokolwiek o kraju, z którego pochodzą. Może się mylę, ale to jest moja opinia.
Odnosząc to do Japonii. Jeżeli pojedziesz do Japonii, a guzik będziesz o tym kraju wiedział, to nie dość że się zgubisz to jeszcze cię wyśmieją.

Co do liceum: Droga Pani w dzisiejszym liceum to uczą się ci którzy chcą. Sam kończę teraz liceum i wiem co się działo i dzieje w polskim liceum. Nie żebym miał same dobre oceny. Tu chodzi o mentalność. Są ludzie którzy uczą się solidnie(lub też wcale), a są dobrzy tylko z jednego lub góra dwóch przedmiotów. A są tacy którzy mają stypendium, świadectwo z paskiem a jeśli chodzi o głębszą wiedzę to nie mają jej wcale lub jej śladowe ilości. To na tyle tej małej dygresji z mojej strony.

Moim marzeniem jest studiować japonistykę. Może to kiedyś nastąpi, ale jak mentalność ludzi się nie zmieni to ciągle będziemy tkwić w ciemnogrodzie.