Ort to moneta srebrna bita w Polsce od XVII do XVIII wieku (równa 1/4 talara). Wprowadzono ją w Gdańsku w roku 1609 na wzór niemieckiego ortstalara. Początkowo bito go ze stopu o próbie 6,089 grama. Od roku 1615, próba zmalała do 5,676 grama. Wprowadzając ową monetę, Gdańsk chciał sobie zapewnić dobrą i uniwersalną walutę niezbędną do zawierania transakcji zagranicznych. Na jednego orta gdańskiego składało się 10 do 18 groszy polskich (od 1623 roku). Moneta ta szybko rozpowszechniła się na całą Rzeczpospolitą i już w XVII wieku biła go mennica koronna, miejskie mennice i mennica litewska. Za panowania Augusta III orta zrównano z tymfem, tym samym przestał on istnieć jako samodzielna jednostka monetarna. Ostatni raz ort został wybity w 1766r. jako moneta próbna.